KUR'AN'A DAVET

  Biz Müslümanların Kur’an ile bağını kestikleri için, ne yazık ki yaşadığımız İslam’ın nasıl Kur’an’dan uzak, adeta taban tabana zıt yaşandığının da farkında olamıyoruz. Allah Kur’an’da birçok ayetinde Resulüne destek olmak ve onun vahyi yani Kur’an’ı tebliğinde yardım etmek için,  RESULÜME İTAAT EDİN, UYUN  emrini vermiştir.  Bu emir benim ona verdiğim görevi yerine getirmesi için, onun tebliğ ettiği benim vahyime uyun demektir diyor . Birçok ayette Resulünün yalnız Allah’ın vahyi Kur’an’ı tebliğ edeceğini ve onun tebliğ ettiği ayetlere imanın bizzat Allah’a iman yani Allah’a uymak olduğunu anlatmak ve anlamını güçlendirmek için şöyle bir tabir kullanır.  “ALLAH’A VE RESULÜNE İTAAT EDİN.” Batıl inançlarını Kur’an’a söyletmeye çalışanlar bu ve benzeri ayetleri Kur’an bağlamından koparıp, Kur’an’ın diğer ayetleri ile çelişmesine rağmen farklı anlamlar vererek,  BAKIN ALLAH RESULÜNE İTAAAT ETMEMİZİ İSTİYOR, DEMEK Kİ RESULÜN KUR’AN DIŞINDAN SÖYLEDİĞİ HAD...

  Bizler iman ettiğimizi söylediğimiz İslam’ı, sizce doğru yaşıyor olabilir miyiz? Doğru yaşıyor olsaydık, inancımızı yaşamaya, doğruluğundan asla kuşku duymayacağımız, en emin en doğru kaynak  KUR’AN’DAN  başlardık. Çünkü  İSLAM DİNİNDE KANUN KOYUCU, DİNİN SAHİBİ YALNIZ ALLAH’TIR, ONUN KİTABI KUR’AN’DIR. Hükmü  yalnız dinin sahibi verir, eğer dinde başka hüküm vericiler varsa, o din Allah’ın dini olamaz. Çünkü Allah, hükmüme hiç kimseyi ortak etmem diyor.  Allah Resulünü bu konuda uyarıyor ve Yunus 109. Ayetinde ne diyordu hatırlayalım.  “(Ey Muhammed!) SANA VAHYOLUNANA UY VE ALLAH HÜKMÜNÜ VERİNCEYE KADAR SABRET. O, HÜKÜM VERENLERİN EN HAYIRLISIDIR .” Siz bu ayetten, Allah’ın Resulünün de dinde Allah gibi hükümler koyabileceğini mi anladınız, yoksa Allah Resulünü uyarıp, sakın kendi başına dinde hükümler koyma, benim vereceğim hükmümü bekle mi diyor, ne dersiniz? Ayetler o kadar açık ve net ki, yeter ki Allah’a ve onun kitabına güveneli...

  Bu makalemde sizlerin, üzerinde düşünmenize vesile olmak istediğim bir konuyu, vereceğim örnek üzerinden düşünmenizi rica ediyorum. Hepimiz bir arkadaşımızla, ya da tanımadığımız bir kişiyle herhangi bir konuda tartışmışızdır. Genel çoğunlukla herkes, kendisini haklı çıkarmak için elinden geleni yapar ve sonunda genelde haklı ve haksız konusunda anlaşmaya varılmaz.  ÇÜNKÜ HERKES KENDİSİNİN HAKLI OLDUĞUNU SÖYLER, İNSANIN DUYGULARI KENDİ YÖNÜNDE AĞIR BASAR. Tartıştığımız konu önemli bir konuysa, kendi aramızda anlaşamadığımızda, bu sorunu adaletin çözmesi için, şahitler delil ve kanıtlarla mahkemeye başvururuz. Hâkim eldeki veriler doğrultusunda,  HAKLININ HAKSIZIN KİM OLDUĞU KONUSUNDA KARAR VERİR.   Neticede bu karara herkesin uyması gerekir ve zaten bu karara uymayanlar, cezalandırılır.  Şunu da hatırlatmak isterim,  BAZEN HÂKİMLER YANLIŞ DA KARAR VEREBİLİRLER. BUNUN ÖRNEKLERİNİ GÖRÜYORUZ. Çünkü oda bir insandır, yanılabilir.  Bu örnek...