KUR'AN'A DAVET

Bugünkü yazımın konusu olan İsra 73. ayette, acaba Rabbimiz bizlere ne anlatıyor ve hangi konuda dikkatimizi çekiyor, uyarıyor gelin bu ayetin üzerinde birlikte düşünelim. İsra 73: Müşrikler, SANA VAHYETTİĞİMİZDEN BAŞKA BİR ŞEYİ YALAN YERE BİZE İSNAT ETMEN İÇİN SENİ, NERDEYSE, SANA VAHYETTİĞİMİZDEN SAPTIRACAKLAR ve ancak o takdirde seni candan dost kabul edeceklerdi. Ayetten de anlıyoruz ki, peygamberimiz Kur’an ı Ehli kitaba tebliğ etmeye çaba gösterirken, bazı şartlar öne sürerek, Kur’an ı kabullenme niyetinde olduklarını görüyoruz. Şartları da, Kur’an ın dışından, atalarından gelen rivayet inançlarından vazgeçmeyip, kendi hurafe inançlarının da Allah katından olduğunun, kabul görmesini istemeleriydi. Ayete dikkat ederseniz, Yaradan bu konuda elçisini uyarıyor. Eğer bu yanlışı kabul etseydin, yani Kur’an ın hükmetmediği bir konuyu, bunlarda Allah katındandır diyerek onlara uysaydın, seni can dostu kabul edeceklerdi diyor. Bizlerde aynı yanlışları bugün yapmıyor muyuz? Ayetin de

Kur’an, akla düşünmeye önem verir. Ayetler üzerinde düşünerek iman etmemizi, asla emin olmadığımız bilgilerin ardına düşmeden, imanımızı yaşamamızı özellikle Allah verdiği örneklerle anlatır ki, yanlışın ardından gitmeyelim. Peki, bizler Allah’ın bu öğüdünü ne kadar dinliyoruz? Allah’ın sizleri Kur’an’dan sorumlu tutuyorum, onun ipine sarılın sözleri, bir kulağımızdan girmiş, diğerinden ne yazık ki çıkmış. Rivayetler günümüzde adeta Kur’an’ın önüne geçmiş, onunla eş tutulan, dini hükümler haline gelmiştir. Bu bilgilerin doğruluğu üzerinde düşünmek, Kur’an’dan onay almak şurada dursun,  RİVAYET HADİSLERİN  BİR TANESİNİ BİLE İNKÂR EDERSENİZ, KUR’AN AYETİNİ İNKÂR ETMİŞ GİBİ OLUR,  dinden çıkarsınız sözleri, bugün ne yazık ki camilerimizde, cahil insanlar tarafından değil,  DİYANETİN BAZI MÜFTÜLERİ TARAFINDAN SÖYLENEBİLMEKTEDİR.  Sizlere Kütüb-i Sitte den birkaç örnek vermek istiyorum. Acaba bu rivayet hadisleri kabul etmek mi insanı günaha sokar, dinden çıkartır, yoksa bunları kabul e

Kur’an ın muhkem ayetlerini anlayabilmek için,  Allah ın önerdiği yolu, yöntemi kullanmadığımız sürece, Kur’an ayetlerini doğru anlamamızda mümkün olmayacaktır.  MUHKEM AYETLERİN BİR KISMINI, İLK OKUDUĞUMUZDA HEMEN ANLARIZ AMA BİR KISMINI DA ANLAYABİLMEMİZ İÇİN, MUTLAKA AYETLER ÜZERİNDE KUR’AN BÜTÜNLÜĞÜNDE DÜŞÜNEREK, ARAŞTIRARAK ANLAMA ÇABASI İÇİNDE OLMALIYIZ . Allah sizleri Kur’an dan imtihan ediyorum diyor da, özellikle bizleri ayetler üzerinde düşünmeye, araştırmaya yönlendiriyorsa, bu çabayı mutlaka göstermeliyiz. Çaba harcamadan birilerinin sözlerine güvenip inananlar, asla doğru yolda olduklarından emin olamazlar. Bu makalemde sizleri düşünmeye davet etmek istediğim ayeti önce yazmak istiyorum, daha sonra bu ayet üzerinde birlikte düşünelim. Rahman 17:  O, İKİ DOĞUNUN VE İKİ BATININ RABBİDİR. (Diyanet meali) Bu ayette geçen iki doğu ve iki batı sözünden, sizce ne anlamalıyız? Bu ayeti doğru anlamak istiyorsak, önce bu sözlerin ne maksatla söylendiğine bakmalıyız ve aynı yöntem

İslam toplumları olarak yaşadığımız inancımızı, ne yazık ki sorgulama, doğruluğunu kontrol etme gereği duymuyoruz. Çünkü kontrol imkânı toplumun elinden alınmış. Onu içinde yanlışımızı, hatamızı fark etmemizde mümkün olmuyor. Allah’ın kitabı Kur’an’a öyle saygısızlıklar yapıyoruz ki, dünya üzerinde bilimsel bilgi veren bir yazarın kitabına bile yapmadığımız saygısızlığı, Yüce Rabbimizin eşi benzeri olmayan, hadi bir benzerini getirin bakalım diye meydan okuduğu Kur’an’a, düşünmeden yapıyoruz. İslam toplumunda öyle bir karmaşa ve bölünmüşlük var ki, neredeyse birisinin ak dediğine, diğeri kara diyor. Bunun sebebi nedir diye, hiç kendimize soruyor muyuz? Eğer sormuş olsaydık bunca mezhep, tarikat ve cemaatlere asla bölünmezdik. Her gurup, kendince bir yol çizmiş, karşısındakini de kâfir, yoldan sapmış olmakla suçluyor.  KAYNAK BİR OLMAYINCA, İNANÇTADA BİRLİK SAĞLAMAK MÜMKÜN OLMUYOR. Bu makalemde bu konuya sizlerin dikkatinizi çekerek, İslam toplumunda ayetlerin  YORUMLANMASI VE KUR’AN’

Bizler eğer Kur’an’ın emretmediği konuları, din diye kabul etme çabasında değilsek, Allah’ın önerdiği gibi, yalnız Kur’an’ın ipine sarılarak onu anlamaya çalışıyorsak, asla bizleri hiç kimse Allah ile aldatamaz, kandıramaz. Bizleri Kur’an’dan uzaklaştırıp batılı, hurafeyi, sanı öyle sözleri din kabul ettirdiler ki, Kur’an gerçeklerini topluma anlatmak inanın çok zor oluyor. Bu makalemin konusu, Araf suresi 157. ayette geçen bir cümleye, öyle anlamlar veriyorlar ki, Kur’an’ın neredeyse tamamına ters düşüyor ve bu sözlere inanmakla da, yüzlerce ayet devre dışı kalıyor. Ayeti önce yazalım, daha sonra birlikte düşünelim. Araf 157:  Onlar, yanlarındaki Tevrat’ta ve İncil’de yazılı buldukları Resule, O ÜMMÎ NEBİYE UYAN KİMSELERDİR. O, onlara iyiliği emreder, onları kötülükten alıkoyar. Onlara İYİ VE TEMİZ ŞEYLERİ HELÂL, KÖTÜ VE PİS ŞEYLERİ HARAM KILAR. Üzerlerindeki ağır yükleri ve zincirleri kaldırır. Ona iman edenler, ona saygı gösterenler, ona yardım edenler ve ONA İNDİRİLEN NURA (KUR

Bu makalemde, sizlerin üzerinde düşünmenize vesile olmak istediğim konu, Tevbe suresi 29.  ayette geçen, bir cümle üzerinde olacak. Önce ayeti yazalım, daha sonra birlikte düşünelim. TEVBE 29:  Kendilerine kitap verilenlerden Allah’a ve ahiret gününe iman etmeyen, ALLAH’IN VE RESULÜNÜN HARAM KILDIĞINI HARAM SAYMAYAN ve hak din İslâm’ı din edinmeyen kimselerle, küçülerek (boyun eğerek) kendi elleriyle cizyeyi verinceye kadar savaşın. (Diyanet meali) Bu ayette geçen,  ALLAH IN VE RESULÜNÜN HARAM KILDIĞINI HARAM SAYMAYAN  cümlesinden yola çıkarak, bakın demek ki Allah ın Resulüde, Allah ın dışında haramlar koyabiliyormuş, yoksa neden ayrıca zikretsin deniyor. Hatta Allah bu konu ile ilgili haramlarını Kur’an da saymış, bu ayet boşuna değildir, elçisi haram koyamıyor olsaydı, bu ayette neden bu şekilde yazıp, tekrar etsin diyerek kanıt gösterilmekte. Ne yazık ki Kur’an ı bir bütün olarak düşünmediğimizde, batıl inançlarımıza rahatlıkla, ayetlerde geçen kelimelerin anlamlarını değiştirer