Bu makalemde sizlerin, üzerinde düşünmenize vesile olmak istediğim çok önemli iki ayet var. Bu ayetlerde Rabbimiz, kullarının iman ettik diyerek, Allah’a karşı verdiği sözünden dönenlerden bahsediyor. Lütfen bu ayetin uyarılarını kendimize söylenmiş gibi kabul ederek, dikkatle üzerinde düşünelim ki, bizlerde farkında olmadan aynı hataya düşmeyelim. Çünkü bizlerin genel çoğunluğu, bu ayetler bize değil kitap Ehline hitap ediyor diyerek, hiç üstümüze alınmıyor, böylece ders almadığımızdan aynı hataları bizlerde yapıyoruz. Hâlbuki Kur’an’ın zaten tamamı Kitap Ehline hitap ediyor ve onların yanlışlarından örnekler veriyor ki, bizler aynı hatalara düşmeyelim. Önce ayeti yazalım, daha sonra ayet üzerinde birlikte düşünelim.
Rad 25: ALLAH’A VERDİKLERİ SÖZÜ PEKİŞTİRDİKTEN SONRA BOZANLAR, ALLAH’IN KORUNMASINI EMRETTİĞİ BAĞI KOPARANLAR VE YERYÜZÜNDE FESAT ÇIKARANLAR VAR YA İŞTE RAHMETTEN MAHRUM OLMAK DA ONLAR İÇİNDİR; DÜNYANIN KÖTÜ SONU DA ONLAR İÇİNDİR. (Kur’an yolu Diyanet işl.)
Bakar mısınız lütfen, Rabbimiz iman ettiğini söylediği yani imanlarını pekiştirip, Allah’ın vahyini kabul ettiğini söylediği halde, bazı iman edenlerin bu sözünden döndüğünden bahsediyor. Sizce Allah’a iman eden bir Müslüman, Allah’a verdiği sözden nasıl cayabilir? Bu ayette anlatılan ve uyarılan konu sizce ne olabilir? Kitap Ehlide, biz Kur’an’a iman eden Müslümanlarda ne yazık ki aynı hataları yaptığımız için, Rabbimiz bu uyarıyı yapıyor özellikle bizlere.
Bizler iman ettik diyerek, Rabbimize nasıl bir söz vermiştik? Resulünün bizlere tebliğ ettiği Kur’an’a iman edeceğiz, senin Kur’an’da emrettiğin gibi Kur’an’ın asla sınırları dışına çıkmayacağız. Batıldan, hurafeden ve sanıdan uzak, yalnız senin indirdiğin Kur’an’ın ipine sarılacağız. Rabbimiz yalnız seni VELİ edinip, senin yanında güvenilir VELİLER edinmeyeceğiz. Senin Kur’an’da helal dediğine helal, haram dediğine haram diyeceğiz diyerek, Kur’an’ın tamamını hayatımıza geçireceğimize dair ALLAH’A SÖZ VERMİŞTİK. Aramızda ben böyle bir söz vermedim diyen varsa, zaten o iman etmemiş, ya da imanı kalbine yerleşmemiş demektir. Müslüman olmanın ilk şartı Kur’an’a ve onun kurallarına harfiyen iman etmek ve hayatına geçirmektir. AYETİN UYARDIĞI GİBİ İMAN YALNIZ SÖZLE OLMAZ, YAŞAYARAK İNANCIMIZI GÖSTERMELİYİZ. Eğer yaşadığımız İslam Allah’ın hükümlerine ters düşüyorsa, ALLAH’A VERDİĞİMİZ SÖZÜ TUTMUYORUZ DEMEKTİR.
Ayetin ilk uyarısı Allah’a verdiği sözü, daha sonra bozanlardan bahsediyordu, devamında da aslında bu konuyu pekiştiriyor ve ALLAH’IN KORUNMASINI EMRETTİĞİ BAĞI KOPARANLARDAN BAHSEDİYOR. Bu ayeti tercüme edenlerin bir kısmı, parantez içinde akrabalık bağlarını bozan diye not düşmüş. Elbette bunu da söyleyebiliriz ama çok geniş anlamda söylenen bu sözü, yalnız akrabalık bağları ile sınırlandırmamız doğru olmaz. Örneğin iman edenlerin birbiriyle kardeş olduğunu, dinde bölünmeden ve birbirimize destek olmamız gerektiğini söylemezsek, hata etmiş oluruz. Kur’an’da infaktan, zekât verip hayırlı işlerde bulunmaktan bahseder. Bizler bu bağı kopararak birbirimize zor anlarımızda yardımcı olmuyorsak, Allah’ın emrettiği bu bağıda koparmış, yalnız kendimizi düşünüyoruz demektir. BÖYLE TOPLUMLARDA, NE HUZUR OLUR NEDE MUTLULUK. Daha açıkçası ayette geçen BAĞ kelimesinin anlamı, BİRDEN FAZLA KİŞİYLE İLETİŞİMDE OLMAK ANLAMINI TAŞIR. Rabbimizde şu uyarıyı yapıyor bizlere. Bu dünyada tek başınıza yaşamıyorsunuz, çevrenizle sürekli iletişimde olun ve birlikte yaşayın bağınızı koparmayın diyor.
Ayetin devamında, Rabbimiz yaptığı uyarılara açıklık getirerek, kurulması gereken bağları kurmayıp, kendi menfaatiniz için yeryüzünde fesat karmaşa çıkaranların, Allah’ın yardımından mahrum kalacakları, bu dünyada da sonlarının hiç iyi olmayacakları uyarısında bulunuyor. Kur’an’ın en önemli özelliği, çok önemsenen konuları Kur’an’da belirli zaman geçtikten sonra tekrar indirmesi ve uyarıyı pekiştirmesidir. Onun için Kur’an’ı, bizzat Allah’ın nice örneklerle açıkladığını görüyoruz. Bu konuda da Rabbimiz, konuyu çok önemsediği için, bakın başka bir ayetinde nasıl tekrar etmiş.
Bakara 27: ONLAR Kİ, İYİCE PEKİŞTİRDİKTEN SONRA DA ALLAH’A VERDİKLERİ SÖZDEN DÖNERLER, ALLAH’IN BİRLEŞTİRİLMESİNİ EMRETTİĞİNİ AYIRIRLAR, YERYÜZÜNDE FESAT ÇIKARIRLAR; İŞTE SONUNDA ZARARLI ÇIKACAK OLANLAR DA YALNIZ BUNLARDIR. (Kur’an yolu Diyanet işl.)
Sanırım başka örneğe gerek yok. Allah bu konuya çok önem verdiği için, bizlere şu uyarıyı açıkça tekrar yapıyor. Sizler benim kullarım olarak, bana söz vermiştiniz. Yalnız benim vahyime sarılacaktınız, yalnız bana itaat edip benden başka Veliler edinmeyecektiniz. Benim vahyimin sınırları dışına çıkmayacağınıza söz verdiğiniz halde, BU SÖZÜNÜZDE DURMUYORSUNUZ DİYEREK SÜREKLİ UYARIYOR. Buna benzer uyarıları, lütfen Kur’an’dan okuyunuz ki, bizleri Allah ile aldatanların tuzağına düşmeyelim. SİZCE BİZLER ALLAH’A VERDİĞİMİZ SÖZÜ TUTUYOR VE YALNIZ ALLAH’IN İPİ KUR’AN’A SARILARAK, ONUN SINIRLARINI AŞMADAN YALNIZ ALLAH’I MI VELİ EDİNİYORUZ? Yorumunu sizlere bırakıyorum.
Dilerim Kur’an gerçekleri ile buluşan batıl ve hurafeden uzak, YALNIZ KUR’AN’IN VERDİĞİ IŞIK İLE ALLAH’IN İPİNE SARILARAK, ALLAH’A VERDİĞİMİZ SÖZÜ YERİNE GETİREN VE SÖZÜNDEN CAYMAYAN, ALLAH’IN AZINLIK HALİS,KULLARI ARASINDA OLURUZ.
Saygılarımla
Haluk GÜMÜŞTABAK
https://kuranadavet1.wordpress.com/
https://twitter.com/KURANA_DAVET
https://www.facebook.com/Kuranadavet1/
https://hakyolkuran1.blogspot.com/
Yorumlar
Yorum Gönder